Oleśnica

Bazylika mniejsza św. Jana Apostoła (kościół zamkowy)

Kościół parafialny, dawniej zamkowy, Św. Jana Apostoła wymieniany w 1230 r. W pierwotnej formie powstał w końcu XIII w., powiększony następnie w XIV w., przebudowany w XV w. przez Mikołaja Hoferichtera i Mikołaja Fischera, zasklepiony w 1469 r., otrzymał na przełomie XVI i XVII w. empory nad nawami bocznymi. Po wojnie trzydziestoletniej, w latach 1655-1656 kościół restaurowano, budując równocześnie kaplicę z kryptą grobową dla książąt wirtemberskich. Został odbudowany po zrujnowaniu (zawalenie się sklepień) w latach 1906-1908, a restaurowany w 1962 r. W obecnej formie jest to orientowana, gotycka budowla ceglana, trzynawowa, bazylikowa, z wydłużonym prezbiterium zakończonym poligonalnie. Od północy przylega do niego kwadratowa wieża, zwieńczona dwukondygnacjowym hełmem z XVII w., a od południa ośmioboczna kaplica grobowa. Całość wnętrza nakrywają sklepienia krzyżowe i gwiaździste. W kaplicy znajduje się tumba nagrobna księcia Jana (zm. 1557) i jego żony Anny Szydłowieckiej (zm. 1556), wykonana przez Jana Osiewa z Wurtzburga, z leżącymi postaciami zmarłych, wykonanymi w pełnej rzeźbie. W prezbiterium epitafiuan księcia Karola Krzysztofa (zm. 1569), wykonane w 1579 r. w marmurze z całopostaciowym portretem zmarłego, oraz kamienne epitafium księżny Jadwigi Wurtemberskiej (zm. 1668). Zwracają również uwagę: nagrobek księcia Jerzego I (zm. 1554), szereg epitafiów, w tym dwa malowane na desce, z XVI w., kamienna chrzcielnica z ok. 1500 r. i renesansowa ambona z 1605 r.

• Zdjęcia oraz tekst pochodzą z portalu Wratislaviae Amici

Opis w opracowaniu Hansa Lutscha

• Grabstein für Herzog Georg I., + 1553 mit der Rundfigur des Verstorbenen in Lebensgröße, zu Füßen ein Löwe, zur Seite das Wappen. Die Dolchscheide in der Rechten beschädigt. Die steif behandelte Gestalt wird von Pilastern mit ornamentaler, flüchtig gearbeiteter Füllung und einem Inschriftfries zu Häupten - in flachem Relief - eingerahmt. Gefertigt 1554.
• ** Tumba für seinen älteren Bruder, Herzog Johann, + 1565 und dessen erste Gemahlin, + 1556, in der Südkapelle am Chore, früher vor dem Altare: HEC DVO MONVMENTA DVCV ELABORAVIT IOAES OSLEW WIRCZBVRGEN - (daneben auf dem Rande:) FRANCO AROLARIV - (darüber) 1557 und das aus den Buchstaben AV zusammengesetzte Meisterzeichen. Die Bundfiguren der beiden Verstorbenen liegen, geschmückt mit reichen Gewändern, auf dem gemeinsamen Unterbau, der in aufwandsvoller Art ausgebildet und mit vielen Wappen sowie zwei Inschrifttafeln geschmückt ist. Besonders zierlich und phantasievoll ist das Füllornament der Risalit-artig vorgeschobenen Eckpfeiler.
• ** Epitaph für Herzog Karl Christoph, den Sohn des Vorigen, + 1569, errichtet 1579, Bedentender Aufbau an der Nordwand des Chores, nach der Grundform der Epitaphien: Unter dem von gepaarten Säulen getragenen Gebälk steht die Gestalt des Verstorbenen in Lebensgröße, sehr in die Tiefe der Nische gerückt. Auf dem Gebälk erhebt sich ein kleinerer Aufsatz, in der Ausbildung dem Epitaph no 74 der Elisabethkirche zu Breslau verwandt: in einem von Koren und Gebälk umrahmten Felde ein handwerksmäßiges Reliefbild. Der Aufbau ist in reichster Weise mit ornamentalem Relief im Sinne der Hochrenaissance geschmückt; Material: Marmor.
• * Acht Epitaphien, meist in reicherem Aufbau nach der Grundform, wenn auch mehr oder weniger handwerksmäßig, in Sandstein ausgeführt, etwa aus derselben Zeit wie das vorige, eins von 1573. Sie sind teilweise arg zerstört, alle dick übertüncht.
• Zwei Grabsteine für Kinder aus dem Anfang des XVII. Jahrhunderts im Chore (1606?) und in der Nordvorhalle, übertüncht.
• Grabstein von 1625 in der Südvorhalle, in der ornamentalen Behandlung den verwilderten Formen des Holzepitaphs no 134 der Elisabethkirche zu Breslau verwandt.
• Barockes Epitaph für Herzogin Hedwig von Würtemberg-Teck, + 1688: zwei Gewandfiguren aus weißem Marmor stehen zur Seite einer langatmigen Inschrift auf einer Tafel aus blaugrauem Marmor, darüber die Büste der Verstorbenen.

Płyta nagrobna syna Georga von Abschatz

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

W roku 1606 w dniu 7 października przedpołudniem urodziło się ukochane dziecko szlachetnego i wielmożnego Georga von Abschatz z Komlrmig [wg druku żałobnego Kommernigk] - i w dniu 7 stycznia 1609 r. przed północą swoje życie zakończył mój ukochany synek w wieku 2 lat 15 tygodni. Niech Bóg będzie mu miłosierny.

Lewy górny herb to Awstacy - herb ojca.
Prawy górny - herb matki o nazwisku Kolner.
Dolny lewy - ostrzew z sześcioma sękami - herb babci po linii ojca o nazwisku Hocke.
Dolny prawy - herb babci po linii matki o nazwisku Wachtel.

• Tekst odczytania z płyty pochodzi ze strony Płyta nagrobna syna Georga von Abschatz

Płyta nagrobna ks. Jerzego ziębicko-oleśnickiego † 1553

W prezbiterium na północnej ścianie znajduje się płyta nagrobna ks. Jerzego ziębicko-oleśnickiego † 1553, ufundowana w 1554 roku przez jego brata - ks. Jana ziębickiego. Została wykonana w piaskowcu przez Jana Oslewa i jego pomocników, w stylu renesansowym w 1554 r., umieszczona obecnie na północnej ścianie przylegającej do prezbiterium (przed 1908 r. znajdowała się po przeciwnej stronie). Zleceniodawcą był brat Jerzego - książę Jan Podiebrad. Jest to typ renesansowego nagrobka śląskiego, bardzo rozpowszechniony później na całym Śląsku, aż do czasu wojny trzydziestoletniej. Postać zmarłego, wielkości naturalnej, wykonano w postaci płaskorzeźby. Rycerz staje przed bramą niebios (Bogiem) w zbroi. Lewą ręką przytrzymuje duży dwuręczny miecz (być może, że to słynny miecz Podiebradów), prawą ręką trzyma rękojeść mizerykordii (jeszcze w 1899 r. rzeźba pochwy sztyletu nie była uszkodzona). Książę stoi na lwie, obok lwa umieszczono czaszkę i węża. Są to symbole grzechu (lew), zła (czaszka) i śmierci (wąż). Z boku znajduje się tarcza herbowa księstwa ziębicko-oleśnickiego. Sama postać wypełnia całą powierzchnię płyty grobowej, ujętej z boków pilastrami ozdobionymi płaskorzeźbą - m.in. postaciami Pierwszych Rodziców - Adama i Ewy.

W górnej części płyty znajduje się łaciński napis inskrypcyjny:
GEORGIO. DUCI. MUNSTERBERGEN. IN. SLESIA. OLSENSI. COMITI. GLACEN. ETC. REGIA. BOHEMIAE. STIRPE. ORIVNDO. PIETATIS. CLEMENCIAE. IVSTICIAE. ETC. ALIARUMQ. VIRTVTVM. ETC. LAVDIBVS. ORNATISS. PRINCIPI. QVI. OBIIT. AN. MD. LIII. VLT. IANVAR. AETATIS. AN. XLI. IMPERANTE. CAROLO. V. ET. FERDIN. ROM. VNG. ET. BOHEM. REGE. IOANNES. D. G. DUX MVNSTERB. FRATRI. OPTIMO. ET. CHARISS. F. CVR. AN. 1554. 1. APRILIS.

Epitafium ks. Karola Krzysztofa † 1569

Marmurowy nagrobek z okresu renesansu, znajduje się na północnej ścianie prezbiterium - epitafium księcia Karola Krzysztofa, syna Jana Podiebrada i Krystyny Szydłowieckiej, zmarłego w 1569 r., z fundacji baronówny Barbary von Biberstein (wnuczka Karola I). Nagrobek, według znajdującego się na nim napisu, wykonany został w 1579 r. Pośrodku, w niszy ujętej z boków kolumnami, stoi postać księcia naturalnej wielkości, przedstawionego w postaci rycerza w zbroi. W zwieńczeniu (nadbudówce) wśród figur aniołów i puttów umieszczony jest relief przedstawiający scenę Zmartwychwstania Chrystusa. Na fryzie nadbudówki zawierającej relief i poniżej niej znajdują się wersety z rozdziału XV Pierwszego listu do Koryntów. Werset górny "Połknienie śmierci w zwycięstwie" (1. Kor. 15,54). Werset dolny "Gwiazda od gwiazdy różna jest w jasności. Takci będzie i powstanie umarłych" (1. Kor. 15,41-42). Putta trzymają tarcze herbowe księstwa ziębicko-oleśnickiego. W dolnej części nagrobka widnieją kartusze z napisami i tarcza herbowa księstwa.
W nagrobku pojawia się ornament niderlandzki, tzw. okuciowy, wyglądający jakby go wycięto w płycie blaszanej. Źródła archiwalne nie przekazały nazwiska artysty, twórcy tego nagrobka, dzieło to jednak wiąże się blisko z kręgiem rzeźbiarzy pozostających pod wpływem niderlandzkiego artysty Cornelisa Florisa, jak Hans Fleiser z Nymwegen, czynny we Wrocławiu w drugiej połowie XVI w.

Nagrobek ks. Jana ziębickiego i jego żony Krystyny Szydłowieckiej

W kaplicy grobowej renesansowy nagrobek ks. Jana ziębickiego † 1565 i jego żony Krystyny Szydłowieckiej † 1556, pierwotnie umieszczony w prezbiterium, na obecne miejsce przeniesiony w 1688 roku, wykonany w 1557 roku przez nadwornego stolarza Jana Oslewa z Würzburga. Przedstawia on leżące na wysokim cokole postacie zmarłych w mitrach książęcych. Książę w zbroi, z berłem, mieczem i sztyletem, księżna w bogatych szatach z łańcuchem na piersi, oboje wsparci o leżące u stóp lwy. Pomiędzy pilastrami cokołu tarcze herbowe i łacińskie inskrypcje sławiące parę książęcą.

Informacja o księciu Janie Podiebradzie (po stronie księcia, na wysokości głowy):
ILLUSTRISSIMUS PRINCEPS AC DOMINUS, D. JOANNES DUX MUNSTERBERGEN, IN SLESIA OLSNEN. COMES GLACEN. ETC. EX SERENISS. BOHEMIAE REGIS GEORGII STIRPE ET VETERI FAMILIA DOMINORUM DE CONDSTATDT ET PODIEBRAD ORIEND. FIL. CARO. DU. MUNST. HIC. JACET: OBIIT AN DO. MDLXV. MEN. FEB. DIE 28 AET. AN. 56

Informacja o księżnej Krystynie Szydłowieckiej (po stronie księżnej):
SUB HOC MONUMENTO SEPULTA IACET ILLUSTRISS. OMNIQUE LAUDE DIGNISS, PRINCEPS AC DOMINA D. CHRISTINA FILIA ILLUSTRIS ET INCOMPARABILIS HEROIS DOMINI CHRISTOPHORI SCHIDLOWICZ CASTELLANI CRACOVIEN. ETC. CONJUNX ILLUSTRISS, PRINCIPIS AC D. D. JOANNIS DUCIS MUNSTERBERGEN. IN SLESIA OLSNENSIS COMITIS GLACEN. ETC. QUAE SINGULARI PIETAE AC VITAC SANCTIMONIA ET INTEGRITATE PRAEDITA OMNIBUSQUE VIRTUTIBUS`ORNATISS, EXISTENS, RELICTO UNICO FILIO CAROLO CHRISTOFFORO, OBIT AN. D. MDLVI. AET. SUAE. AN. XXXVII. DIE XVII IUNII.

Epitafium Justyny i Małgorzaty Eccardi

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

W Kościele Zamkowym istniało epitafium (płyta nagrobna?) Melchiora Eccarda zm. 1616 r., wielce zasłużonego dla kultury oleśnickiej. Epitafium to nie zachowało się - znana jest jedynie treść napisu epitafijnego w Olsnographii. Natomiast zachowało się epitafium jego córek (?) 1602/1603 r.

Epitafium rodziny Jeckeln

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

Mieści się w kruchcie. Jest to jedna z ciekawszych płyt. Jeszcze niedawno część płyty na której znajdował się napis epitafijny była nieczytelna (zachlapana zaprawa murarską). Oczyszczenie jej było możliwe dzięki inicjatywie ks. infułata Władysława Ozimka.

Epitafium na ścianie kaplicy z 1573 roku "Chrzest w Jordanie"

Wykonane w 1573 roku epitafium a znajdujące się na ścianie kaplicy nawy północnej nie wiadomo obecnie komu było poświęcone

Epitafium na ścianie kaplicy z 1573 roku "Ukrzyżowanie"

Wykonane w 1573 roku epitafium a znajdujące się na ścianie kaplicy nawy północnej nie wiadomo obecnie komu było poświęcone

Epitafium Anny Doroty Mecklenburger z Gretscherów (zm. 1688)

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

Epitafium, mieszczące się w kruchcie, ufundowane przez księżnę Jadwigę Wirtemberg-Teck; z białego i szarego marmuru, z tablicą epitafijną. Jadwiga była siostrą Eleonory Karoliny (mieszkającej w Twardogórze) będącej żoną księcia oleśnickiego Sylwiusza Fryderyka.

Epitafium na drewnie rodziny Wintersów (?) 1654 r., umieszczone na ścianie krypty wirtembergów

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

Epitafium Jana Oslevio † 1575 r.

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

Epitafium to znajduje się na zewnętrznym murze Bazyliki Mniejszej i jest w bardzo dobrym stanie. Nie jest to zapewne epitafium rzeźbiarza Jana Oslewa - m.in. twórcy tumby Jana Podiebrada i Krystyny Szydłowieckiej, gdyż on nie był szlachcicem i nie mógł posiadać pokazanego herbu.

Epitafium Piotra Rosnera z 1601 r.

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

Jak widać z powyższej treści - już wówczas tablica epitafijna była częściowo nieczytelna. J. Sinapius dodaje od siebie uwagę dotyczącą tej tablicy. W dolnej części płyty jest umieszczony mały nieczytelny herb. W spisie epitafiów nazwisko brzmi Peter Roesner.

Epitafium Krzysztofa Wildenbergka 1601 r.

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

Na płycie epitafium jedynym czytelnym "napisem" była liczba "18". Do tej liczby dopasowano tekst z Olsnographii i potem sprawdzono, czy pasują inne części słów, które dało się odczytać. Po 100% zgodności czytelnych części tekstu z tekstem z Olsnographii uznano, że dotyczy on tej płyty.

Płyta nagrobna Godfryda Viebinga † 1646 r.

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

Epitafium Godfryda Viebinga - 10 letniego chłopca. Znajduje się na zewnętrznym murze Bazyliki. Na pokazanej płaskorzeźbie brakuje napisu z pierwszego rzędu (Anno Christi 1646) i 3-4 z ostatniego rzędu (zaczynając prawdopodobnie od słów Ultim. ...- w tym miejscu napis na płycie jest całkowicie nieczytelny). Prawdopodobnie brakujące elementy napisu wystające poza płytę uległy zniszczeniu (wpływy atmosferyczne lub wandale).

Epitafium Jakuba Tackiusa z 1629 r.

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

Znajduje się na zewnętrznym murze kościoła NMP. Napis w j. niemieckim i łacinie średnio-trudny do odczytania. Dotychczas nic nie było wiadomo o tym epitafium. Obecnie znamy nazwisko osoby, której jest poświęcona i pełnioną funkcję. Dużą powierzchnię epitafium zajmuje herb rodowy, który jeszcze nie udało się znaleźć w herbarzu. Na epitafium widoczne są ślady trafienia pociskami karabinowymi w 1945 r.

Epitafium obrazowe Michała Daquesne 1589 r.

• Treść inskrypcji z dzieła Olsnographiae, Oder Bechreibung Des Oelßnischen Fürstenthums In Nieder-Schlesien. Andrer Theil [...] / von Johanne Sinapio [...]. T.2

Znajdowało się w kościele NMP i miało postać obrazu, umieszczonego w bogato rzeźbionej ramie. Epitafium najpewniej spłonęło podczas pożaru kościoła w 1945 r.

Epitafium z dwoma herbami z ok. 1750 - Fragstein-Niemsdorff i von Taubadel

Z lewej znajduje się herb Larysza a z prawej von Taubadel

Mauzoleum oleśnickich Podiebradów

Książę Jan kontynuował, zapoczątkowane przez Karola I, tworzenie Mauzoleum Podiebradów w Kościele Zamkowym. Mauzoleum zawierało poniższe elementy:
Krypta
Pomieszczenie krypty usytuowane pod prezbiterium mogło powstać zdaniem W. Piechówki już w trakcie większego remontu kościoła tj. ok. 1500 roku. Sądzi też, że wykop pod kryptę mógł powstać jeszcze za Piastów. Ale pierwszy pochówek odbył się, wg istniejących przekazów, w 1513 r. W krypcie pochowano 23. przedstawicieli książęcego rodu Podiebradów i ich żon. Nie wiadomo gdzie pochowano pierwszą zmarłą z Podiebradów zamieszkujących w Oleśnicy - 9-cio letnią Annę - córkę księcia Wiktoryna i Heleny Małgorzaty z d. Paleologo. Jakoby została pochowana w 1498 r. "pod ołtarzem książęcym kościoła zamkowego". Obecnie nie wiadomo, gdzie był ten ołtarz. Epitafium Anny umieszczono po 56 latach w najniższej części płyty nagrobnej księcia Jerzego. Inskrypcja: Anno Dom. 1498 obiit Anna Filia Victor. M. Ducis Munsterbergensis & cetera. Prawdopodobnie ta inskrypcja znajdowała się na nagrobku, umieszczonym poniżej płyty księcia Jerzego. Płyta ta była przenoszona i dlatego nie wiadomo, gdzie Anna została pochowana. Być może, że została przeniesiona do krypty Podiebradów po jej wybudowaniu. Okaże się to, po jej otwarciu. Książę Jerzy, syn Henryka I, zmarły bezdzietnie 10 listopada 1502 roku na zamku w Oleśnicy, pochowany został 13 listopada w krypcie książęcej kaplicy św. Piotra i Pawła w klasztorze cystersek w Trzebnicy (tam też wcześniej - 1497 r. pochowano córkę Wiktoryna - Magdalene Eufemię). Czyli w 1497-1502 r. krypta nie była gotowa na przyjmowanie zmarłych, a może uznano, że pochówki w Trzebnicy (gdzie chowano Piastów Oleśnickich) były bardziej bliskie Bogu. W 1536 r. ostatecznie upadł pomysł aby stolica księstwa były Ząbkowice, gdzie byliby chowani Podiebradowie. W 1538 r. Podiebradowie już nie mogli chować swoich zmarłych w Trzebnicy - dlatego powstała potrzeba zbudowania krypty z prawdziwego zdarzenia. Prawdopodobnie tego zamierzenia nie zrealizowano. W starszych wydawnictwach pisano niekiedy, że kryptę wybudował książę Jan. W rzeczywistości - tylko ją w połowie XVII w. odnowił, a może rozbudował (o jedną komorę?) przy okazji remontu kościoła.

Spis pochowanych w krypcie Podiebradów.

Magdalena, córka księcia Henryka I, zmarła l kwietnia 1513 roku.
Książę Jerzy I, syn Karola I, zmarły 13.01.1515 r.
Książę Karol, syn Henryka II, zmarły 23.07.1543 r.
Książę Jerzy II - syn Karola I, zmarły 31.01.1553 r.
Księżna Krystyna z Szydłowieckich, żona księcia Jana, zmarła 17.06.1556 r. w Twardogórze, pochowana 13.07.
Książę Jan Podiebrad zmarły 28.02.1565 r.
Książę Karol Krzysztof jedyny syn księcia Jana i Krystyny z Szydłowieckich zmarły 7 marca 1569 r.
Małgorzata Magdalena, córka Karola II zmarła 14.05.1578 r. w Sternberku
Katarzyna, córka Henryka II, zmarła 14 grudnia 1579 r.
Księżna Katarzyna, pierwsza żona Karola II, zmarła 31 marca 1583 r. we Wrocławiu i 24 kwietnia pochowana w krypcie.
Książę Henryk III, brat Karola II, zmarły 10 kwietnia, złożony do krypty 13 maja 1587 r.
Jerzy, syn Karola II zmarły 14.11.1587 pochowany 30 grudnia.
Karol, syn Karola II zmarły 20 maja, pochowany 7 czerwca 1590 r.
Henryk Wacław, syn Karola II, zmarły w Rzymie 10.10.1591 r., zwłoki złożono do krypty 29 maja 1592 r.
Jerzy Joachim syn Karola II, zmarł 21 czerwca 1598 r., zwłoki złożono w krypcie 6 sierpnia.
Książę Karol II, zmarł 28 stycznia 1617 r., zwłoki złożono do krypty 26 kwietnia (opis pogrzebu).
Księżna Elżbiet Magdalena, drugą żona Karola II zmarła 1 kwietnia 1630 r., złożona do krypty 9 kwietnia.
Książę Henryk Wacław, zmarł w Zbytowej 21.08.1639 r., złożony do krypty 29 lub 30 października 1641 r.
Zmarły po urodzeniu 7.11.1639 r. w Bierutowie pogrobowiec po poprzednim księciu, złożony do krypty 29 lub 30 października 1641 r.
Księżna Anna Zofia, pierwsza żona ostatniego z Podiebradów księcia Karola Fryderyka, zmarła 20 marca 1641 roku, złożona do krypty 29 października 1641 r.
Anna Elżbieta, córka Henryka Wacława II, zmarła we Wrocławiu 28 stycznia 1642 i w tym roku złożona do krypty.
Książę Karol Fryderyk (ostatni z Podiebradów) zmarł w Oleśnicy 31 maja 1647 r. Pochowany 10.01.1653 r.
Barbara Małgorzata, córka Karola II, zmarła 21.11.1652 roku. Pochowano ją 10 grudnia 1653 r.

Wirtembergowie pochowani w krypcie Podiebradów.

Kunegunda Julianna, córka księcia Sylwiusza, zmarła 21.03.1655 roku, do krypty złożono 12 kwietnia.
Sylwiusz III, syn Sylwiusza, zmarł wkrótce po urodzeniu 8.05.1660, pochowany 17 czerwca.
Anna Zofia, córka księcia Sylwiusza, zmarła 13 kwietnia 1661 roku, pochowana 26 października.
Karol Ferdynand, syn księcia Sylwiusza Nemroda, zmarły w Kassel w 1668 r., pochowany 1 sierpnia 1669 r.
Książę Sylwiusz Fryderyk, syn księcia Sylwiusza, zmarły 3 czerwca 1697. Zwłoki złożono 10 czerwca w zakrystii, a 15 maja 1703 roku przeniesiono do krypty.

Długi czas upływający od śmierci do pochówku w krypcie, wynikał z przygotowań do tej ceremonii. Należało wysłać zaproszenia, wykonać trumny, sarkofagi (szczególnie metalowe z bogatymi ozdobami), wykonać ewentualne portrety, medale, przygotować mowy pożegnalne, wiersze, wydrukować je oraz zbudować katafalk i całą jego oprawę. Jeśli uroczystość pochówku miały uświetnić znaczące osoby należało dostosować się do możliwości ich przybycia. Niekiedy oczekiwano na kilka pochówków, aby je wykonać w jednym czasie.

• Tekst i większość zdjęć pochodzi z prywatnej strony Marka Nienałtowskiego Oleśnica
• Kilka zdjęć pochodzi z portalu Wratislaviae Amici